KARTOGRAFIA LABURPENA

KARTOGRAFIA LABURPENA

Gure kartografian bi metodologia desberdin adierazi ditugu azal-hegal batzuk erabilita. Hauen gainean gure ustez gaur egun daukagun metodologia irudi batzuen bitartez adierazi dugu eta hauen atzealdean, ordea, guretzat metodologia aktiboa dena irudi batzuen bitartez adierazi dugu.

Irudiak:

1- Lehengo argazkiari dagokionez ume baten pentsamendua adierazte izan da gure helburua, baina ume horren pentsamendua adierazten duen eremua zuriz, hutsik dago. Honek erreferentzia egiten dio umea hutsik dagoela pentsatzen denari, gaur egungo ikasketetxe gehienetan ikusten denari, hain zuzen ere. Hone azpian berriz kontrakoa irudikatzen duen irudia aurkitzen dugu, hau da, ume batek dituen aurrezagutzak kontuan hartzen dituen metodologia mota.

2- Bigarren irudian oinarritzen bagara ikasle pasiboeei errefentzia egitea izan da gure helburua. Hau da, haien parte hartzea, iritzia, ideak... kontuan hartzen ez dituen metodologiari zuzenduta dago. Honen azpian berriz, gure ustetan metodologia aktiboa irudikatzen duen agertzen zaigu. Bertan bi ume jarri ditugu haien ideiak, iritziak, galderak… sortzen.

3- Gaineko irudian irakasle bat ikus dezakegu klasea ematen eta galdera bat egiten. Galdera horren erantzuna irakasleak bera ematen du ikasleei horrela pentsatzeko aukerarik eman gabe eta haien hausnarketa sustatu gabe. Honekin guk irudikatu nahi izan duguna izan da eduki pasiboen transmisioa, dena emanda ematen dietela ikasleei eta ikasleak prozesuan parte hartzeko aukera eza duela metodologia honetan. Azpiko irudian berriz, ikasle bat argudiatzen marraztu dugu hausnarketa, autonomia eta edukiak erlazionatzeko aukera errepresentatzen duena. Ezagutzen erlazioa eta ikasleen arteko eta irakasle-ikasleen arteko ezagutzen trukapena garrantzitsua dela pentsatzen dugu eta umeek ezagutzak eraikitzeko beren buruak kapasak ikustearen garrantzia ere azpimarratu nahi dugu irudi honekin.

4- Ondorengo irudiaren helburua eskolako gatazkak, edota arazoak adieraztea izan da helburua. Honen inguruan esan beharra dago eskoletan edota klaseetan ematen diren arazoak denon artean aztertzea eta konpontzea ezinbestekoa dela. Ikaskide guztien iritziak eta ideiak entzunez eta argudiatuz.

5- Jarraian aurkitzen dugun argazkiak gaur egungo ikastetxe gehienetan ematen den metodologia adierazten digu. Bertan irakasle bat ikus dezakegu “txapa” botatzen eta ikasleen betebeharra entzutea eta memorizatzea izango da. Hauek ezin izango dute zalantzan jarri irakasleak esandakoa. Beheko irudian, ordea, metodologia aktiboago bat irudikatu dugu, klasean emandako teoria praktikara eramatea helburu duena.

6- Gaineko irudian ume bat marraztu dugu aulkian lo geratzen ari dena, ume pasibo bat irudikatzearen helburuarekin. Ordea, azal-hegalaren azpian ume aktibo bat irudikatu nahi izan dugu. Lehenengoan, umeak irakaslearen azalpenak entzuten ditu baina ez du hauetan parte hartzen hauek ez ulertu arren; hau da, aulkian dago eserita ezer egin gabe. Ez du inolako motibaziorik, eta etxera iristerakoan klasean emandako guztia buruz ikasten du azterketa gainditzeko (ikaskuntza ez esanguratsua). Azpiko irudiko umeak ordea, ikasle aktibo baten irudikapena da. Honek, irakaslearen azalpenetan parte hartzen du, motibatuta dago eta horrek eragin oso positiboak ditu. Izan ere, ume honek galderak egingo dizkio irakasleari gehiago ikasteko helburuarekin, gauza berriak ikasteko. Gainera, momentu oro bere ikuspegia gaien inguruan emango du klase guztiarentzat eta eztabaidak sortarazi egingo dira. Ikaskuntza esanguratsua dago eta ikaslea horren protagonista da.

7- Azkenengo marrazki honetan irudikatu egin dugu bi umeen arteko borroka bat, bata besteari kolpeka dagoen bitartean. Gatazkak beti egongo dira gela batean, horregatik guretzako puntu garrantzitsuenetariko bat da gatazken konponketa edo haien ibilbidea zehaztea, finkatzea eta, hezitzaile moduan, gidatzea haien kudeaketa. Horregatik, beheko irudian marraztu egin dugu irakasle bat eta alboan “gaur tertulia” ipintzen duen kartel bat. Horrekin irudikatu nahi dugu gatazkak kudeatzeko modu ezberdinen artean guretzako eraginkorra den bat, talde osoan debate bat sortzea. Argi dagoenez, gatazka guztiak ezin izango dira honela konpondu, horregatik garrantzitsua da erabiltzen dugun metodoa gatazka aurrera eramateko.

Bi metodologia hauetan irakasle ikasle eta eskolak rol desberdinak hartzen dira z ikusi dezakegun moduan. Hala nola, azal-hegalen gainean dauden irudietan ikasleak pasiboak, hutsik daudenak dira eta parte hartze eza daukatenak; “txontxongiloen” papera betetzen dute (paradigma kritikoa). Irakasleari dagokionez, ezagutza guztia dauka, modu autoritario batean jardun egiten du eta bera da ezagutza iturri bakarra. Eskolari dagokionez, curriculumean oinarritu. Gainera, harreman bertikala bermatzen da ikasle eta irakaslearen artean. Azal-hegalen azpian dauden irudiek irudikatzen dutenari dagokionez, ikaslearen papera nahiko aktiboa eta parte hartzailea izango da. Irakasleari dagokionez, aurrezagutzak kontuan hartzen ditu eta autoritarismo papera alde batera uzten du. (2.paradigma). Eskolari dagokionez, askatasun gehiago ematen die irakasleei bere dinamikak eta praktikak burutu ahal izateko.

Metodologia aktiboaren bitartez talde lana, ikasleen jarrera aktiboa, etab. bultzatzea izango da helburu nagusia. Horretarako klasean emandako eduki teorikoak praktikara eramaten ahaleginduko gara ikasleen ikaskuntza esanguratsua izateko. Hau burutu ahal izateko, irakaslearen papera guztiz aldatu egin behar da eta irakasleak berak jarrera aldatu. Metodologia aktiboa aurrera eramateko irakasleak askoz gehiago lan egin beharko du, baita ikasleak ere, eta horretaz aparte motibazio arloan sakondu ere.

Esan behar dugu guk planteatutako eredutik at geratzen den Flipedd Clasroom metodoa nahiko egokia eta ondo atera daitekeena iruditu zaigula. Honetan, umeak aurretik etxean lantzen dituzte klasean emango diren kontzeptuak eta gaiak baliabide desberdinen bitartez; hala nola, bideoak. Eta galderak izatekotan, hurrengo egunean klasean argitzen dituzte.

Konstruktibismoari dagokionez, aurkeztu dugun metodologia aktibo honen oinarria izan behar dela uste dugu metodologia hau lortu ahal izateko.

Konstruktibismoa ikaskuntza-prozesuaren garapena azaltzen duen teoria bat da. Teoria honen arabera, ikaslea bera da ezagutza eraikitzen duena, norberaren beharretatik eta interesetatik abiatuta ikasiz. Kontzepzio konstruktibistan, ikasleek beren ezagutzak eraikitzen dituzte ezagutza esanguratsuen bitartez; hau da, ikasten den materialari esanahia emanez.

Ikaskuntza-prozesu honen barruan dauden lau pertsona garrantzitsuen ekarpenak azpimarratu nahi ditugu :

Hasteko, Vigotsky. Honek, irakaslearen rol aktiboari garrantzia jarri zion eta umeen autonomia sustatu nahi izan zuen. Beste alde batetik, ikasleak elkarreraginean gehiago ikasten duelaren ideia gehitu zuen.

Ausubel, berriz, ikaskuntza esanguratsuaz hitz egiten zuen azpimarratuz ezagutza berriak sortzeko aurre ezagutzak kontuan izan behar direla. Piaget, berriz, umeek dituzten ezagutzak desorekatu behar direla esaten zuen ezagutzen artean oreka berria sortzeko. Azkenik, Brunnerrek aurkikuntzaren bitartez ikasi behar dugula esaten zuen eta ikasleak problemen aurrean jarri behar direla hauek ebazteko prozesuak bilatzeko azpimarratzen zuen.